قهوه‌جوش نئوپولیتن (neapolitan pot)

قوری قهوه‌جوش نئوپولیتن (neapolitan pot) یا ناپولیتانا (Napoletana pot) یا در واقع قهوه‌جوش ناپلی که بدان قوری قطره‌ای وارونه (Flip Drip Pot) نیز می‌گویند یکی از قدیمی‌ترین دستگاه‌های موجود برای دم کردن قهوه است. امروزه دیگر افراد زیادی در ایتالیا و فرانسه (خاستگاه آن) از این قهوه‌جوش استفاده نمی‌کنند، بلکه بیشتر بدان هم‌چون میراثی از گذشته‌های دور نگاه می‌کنند. این قهوه‌جوش بر پایه‌ی طرحی از اولین قوری قهوه‌جوش دنیا، که در سال ۱۶۹۱ توسط دو بلوی (Du Belloy) ساخته شده بود، اختراع شد. در سده‌ی ۱۷۰۰ روز به روز بر محبوبیت قهوه در ناپل افزوده می‌شد و به مرور این قهوه‌جوش محبوبیت فراوانی بین مردم ایتالیا پیدا کرد. هویت مخترع این قهوه‌جوش مشخص نیست، اما فرانسویان معتقدند که یک حلبی‌ساز فرانسوی این قهوه‌جوش را در سال ۱۸۱۹ به شکل امروزی آن اختراع کرد. در سال ۱۹۷۹، ریکاردو دالیسی (Riccardo Dalisi)، معمار اهل جنوب ایتالیا، تحقیقات گسترده‌ای درباره‌ی این قهوه‌جوش به عمل آورد، سپس در سال ۱۹۸۷ طراحی جدیدی که از این قهوه‌جوش ارائه داد توسط شرکت السی (Alessi) به تولید رسید. دالیسی به همین خاطر جوایز معماری و طراحی فراوانی را از آن خود کرد.    طراحی این قهوه‌جوش در واقع یک قهوه‌ساز فیلتری-قطره‌ای دستی است که گرچه کار کردن با آن سخت‌تر از کار کردن با یک قهوه‌ساز فیلتری-قطره‌ای اتوماتیک است، با این حال می‌توان قهوه‌ی خوبی به کمکش دم کرد. این قهوه‌جوش برای قرار گرفتن بر روی اجاق گاز یا اجاق برقی طراحی شده است و با این که از این لحاظ به موکا پات (Moka Pot) شبیه است، اما بر عکس موکا پات که به کمک فشار بخار قهوه را دم می‌کند، این قهوه‌جوش قهوه را به کمک نیروی گرانشی زمین و با عبور دادن آب از داخل فیلتر حاوی پودر قهوه به صورت قطره‌ای دم می‌کند.

قهوه‌جوش نئوپولیتن از چهار قسمت تشکیل شده است؛ یک قوری که دارای دهانه یا شیر جداگانه‌ای است، یک قوری دیگر که بدون دهانه یا شیر است، یک فیلتر دو قسمتی و یک درپوش. قوری بدون شیر در اصل مخزن آب است، فیلتر دو قسمتی مخصوص نگه داشتن پودر قهوه است و قوری دارای شیر نیز در آخر پر از قهوه‌ی دم‌شده خواهد شد. ساز و کار این دستگاه بسیار ساده است و با وارونه کردن قهوه‌جوش، به طوری که جای قوری بالایی و پایینی برعکس شود، کار می‌کند. طراحی دستگاه طوری‌ست که قوری‌ها از قسمت بازشان به یکدیگر بسته می‌شوند.

 

قهوه‌ساز قطره‌ای کلیور (Clever)  

قهوه‌ساز قطره‌ای کلیور (Clever) یکی از ساده‌ترین و ارزان‌ترین دستگاه‌ها برای دم کردن یک فنجان قهوه‌ی فیلترشده و بدون دُرد است که با بهره بردن از نیروی گرانشی زمین کار می‌کند. این دستگاه ویژگی‌های خوب فرنچ پرس (French Press) و قهوه‌ساز پور اوور (Pour Over) یا همان ملیتا (Melitta) را در یک دستگاه به صورت هم‌زمان جمع کرده است. ساز و کار کلیور طوری‌ست که شما می‌توانید زمان خیس خوردن پودر قهوه در آب را کنترل کنید و پس از گذشت مدت زمان دلخواه آن را از فیلتر عبور دهید و به داخل ماگ قهوه‌خوری‌تان بریزید. از جمله ویژگی‌های خوب فرنچ پرس این است که مدت زمان خیس خوردن پودر قهوه در آب در دست خود شماست، و از جمله ویژگی‌های خوب قهوه‌ساز پور اوور یا ملیتا نیز فیلتر کاغذی آن است که باعث می‌شود قهوه‌ی به‌دست‌آمده عاری از دُرد باشد. در قهوه‌ساز قطره‌ای کلیور این دو ویژگی به طور یک‌جا وجود دارند. طراحی قهوه‌ساز کلیور در واقع ظرفی قیفی‌شکل است که اندکی نیز به کیمکس (Chemex) شباهت دارد. برای دم کردن قهوه با کلیور به یک فیلتر کاغذی جداگانه و نیز به یک پارچ یا ماگ برای ریختن قهوه به داخل آن در مرحله‌ی آخر نیاز داریم. کلیور به گونه‌ای طراحی شده است که با قرار گرفتن بر روی یک سطح صاف مثل کابینت یا میز، دریچه‌ی زیرین آن بسته باقی می‌ماند، اما با قرار گرفتن بر روی سطح غیرصاف مثل سطح پارچ یا ماگ، این دریچه باز می‌شود و قهوه از فیلتر عبور کرده به داخل ظرف مورد نظر می‌ریزد. پس در مراحل اولیه‌ی استفاده از آن باید کلیور را بر روی یک سطح صاف قرار دهیم تا این دریچه بسته بماند. تنها در مرحله‌ی آخر، یعنی پس از آن که قهوه به مدت ۴ دقیقه دم شد، آن را بر روی سطح غیرهموار مثل ماگ قهوه‌خوری قرار می‌دهیم تا دریچه باز شود و قهوه به داخل ماگ ریخته شود.

قهوه‌ساز قطره‌ای هریو (Hario Drip Brewer) 

 

قهوه‌ساز قطره‌ای هریو (Hario Drip Brewer) در واقع متشکل از تجهیزاتی‌ست که کمک می‌کنند دم کردن قهوه‌ای به شیوه‌ی قطره‌ای (مانند شیوه‌ای که در Clever یا ملیتا Melitta از آن استفاده می‌شود) آسان‌تر شود. این تجهیزات که جدیداً به بازار ارائه شده‌اند شامل یک عدد پایه‌ی مخصوص (stand)با سینی سوراخ‌دار (Drip Tray) در سطح زیرین آن و یک ترازو برای اندازه‌گیری مقدار آب و قهوه‌ی مورد نیاز می‌شود که با اضافه کردن یک لیوان یا ماگ قهوه‌خوری و یک ظرف قیفی (Drip Cone) که بتوان در آن فیلتر کاغذی قرار داد و پودر قهوه و آب جوش بدان اضافه کرد تکمیل می‌شود. شرکت هریو تمامی این تجهیزات را تولید می‌کند، اما تجهیزاتی که این شرکت اختصاصاً تولید می‌کند همان پایه و ترازوی مخصوص هستند.  طراحی از مزایای این دستگاه نسبتاً لوکس آن است که بیشتر افرادی که رغبت چندانی به وزن کردن دقیق مقدار پودر قهوه و آب ندارند با قهوه‌ساز قطره‌ای هریو این کار را به راحتی انجام می‌دهند و در نتیجه خواهند توانست قهوه‌ی بهتری دم کنند. طرز کار هریو بدین صورت است که یک لیوان یا ماگ قهوه‌خوری را داخل محفظه‌ی پایه‌دار قرار می‌دهیم و بر روی سوراخی که در بالای محفظه تعبیه شده است هم ظرف قیفی را می‌گذاریم.

 سپس پودر قهوه و آب جوش را با ترازویی که زیر پایه قرار داده‌ایم وزن می‌کنیم و داخل قیف می‌ریزیم و منتظر می‌شویم تا از سوراخ پایین آن به درون ماگ قهوه‌خوری‌مان چکه کنند. این شیوه به پور اوور (Pour Over) مشهور است که از ساده‌ترین روش‌های دم کردن قهوه است.

 فرنچ پرس (French Press)

فرنچ پرس (French Press) که با نام‌های پرس پات (Press Pot)، پلانجر پات (Plunger Pot) و کافه‌تییِر (Cafetière) نیز نامیده می‌شود، یکی از دستگاه‌های بسیار قدیمی و مرسوم برای دم کردن قهوه است. در دهه‌ی 1840 میلادی هنوز فرنچ پرسی بدین صورت وجود نداشت اما ایده‌ی اختراع دستگاهی برای دم کردن قهوه که با استفاده از فشار کار کند به ذهن برخی خطور کرده بود. این دستگاه برای نخستین بار در سال 1929 توسط طراحی ایتالیایی به نام آتیلیو کالیمانی (Attilio Calimani) به ثبت رسید. با دم کردن قهوه توسط فرنچ پرس، بیشترین مقدار طعم از دانه‌‌های قهوه استخراج می‌شود و در نتیجه فنجان قهوه‌ی غلیظ و لذیذی مملو از عطری خوش به دست خواهیم آورد.

طراحی  فرنچ پرس از یک ظرف استوانه‌ای شیشه‌ای، پلاستیکی یا فلزی، یک سرپوش پلاستیکی یا فلزی و نیز یک فیلتر شیب‌دار از جنس نایلون یا سیم ظریف تشکیل شده که دانه‌های قهوه را از آب جدا می‌کند. این دستگاه طراحی شیکی دارد و به آسانی قابل حمل است. از آن‌جا که دستگاه فاقد فیلتر کاغذی‌ست، روغن‌های طبیعی موجود در دانه‌های قهوه از بین نمی‌روند. دستگاه منبع حرارت داخلی منحصر به فردی نیز ندارد.

 کیمکس (Chemex)

کیمکس (Chemex) یکی از ساده‌ترین دستگاه‌های موجود برای دم کردن قهوه است. این دستگاه قدیمی در سال 1941 میلادی توسط شیمیدانی به نام پیتر شلوم‌بُم (Peter Schlumbohm) اختراع شد که می‌خواست روش بهتری برای دم کردن قهوه با استفاده از فیلتر پیدا کند. قهوه‌ای که با استفاده از کیمکس دم می‌کنیم از نظر جرم و مزه بسیار شبیه به قهوه‌ای‌ست که توسط قهوه‌ساز فیلتری/قطره‌ای دم می‌شود. از مزایای این دستگاه فیلتر آن است که گرچه کمی سنگین‌تر از فیلترهای مورد استفاده در دستگاه‌های دیگر است اما از جنس خاصی از کاغذ تهیه شده که باعث می‌شود دُرد قهوه از فیلتر عبور نکند و تنها ترکیب‌های معطر دانه‌ها از آن عبور کنند تا قهوه‌ی خوش عطر و طعم و صافی داشته باشیم. این مدل قهوه به غلظت قهوه‌ی دم‌شده در فرنچ پرس نیست اما از قهوه‌ی دم‌شده در قهوه‌سازهای فیلتری/قطره‌ای متداول سنگین‌تر است. دم کردن قهوه در این دستگاه بین 1 تا 2 دقیقه بیشتر از حالت معمول طول می‌کشد، یعنی لازم است حتماً 4 دقیقه به آن مهلت بدهیم تا دم شود، که این امر باعث می‌شود دانه‌های قهوه و آب مدت طولانی‌تری با یکدیگر تماس داشته باشند و در نتیجه بهتر ترکیب شوند.از دیگر مزایای کیمکس نسبت به قهوه‌ساز فیلتری/قطره‌ای این است که دمای آبی که برای دم کردن قهوه در آن استفاده می‌شود مناسب‌تر است چرا که در کتری جداگانه‌ای تهیه می‌گردد و می‌توانیم کنترل بیشتری بر دمای آن داشته باشیم، حال آن که در قهوه‌سازهای فیلتری/قطره‌ای معمولاٌ دمای آب پایین‌تر از حد مطلوب است.

از دیگر مزایای این دستگاه این است که شما می‌توانید بسته به درشتی و ریزی دانه‌های آسیاب‌شده‌تان زمان لازم برای ترکیب شدن قهوه با آب را خودتان تعیین کنید. در ضمن، این دستگاه بر عکس بسیاری دستگاه‌های دیگر، به آسانی تمیز می‌شود و لکه و یا رسوب قهوه در ظرف باقی نمی‌ماند و در نتیجه مزه‌ی قهوه‌های بعدی تحت تأثیر قرار نمی‌گیرد. 

برای شستن دستگاه می‌توان به سادگی آن را از آب کف‌آلود انباشته کرد. اگر این روش کافی نبود هم می‌توان ظرف شیشه‌ای را داخل ماشین ظرفشویی قرار داد اما دقت کنید که دستگیره‌ی چرمی یا چوبی بسته‌شده به دور کیمکس را قبل از قرار دادن آن در ماشین ظرفشویی جدا کنید و تنها قسمت شیشه‌ای را در آن قرار دهید. از معایب این دستگاه کاغذی بودن جنس فیلتر آن است که مزه‌ی خاصی به قهوه می‌دهد. برای بهبود این مسأله می‌توان فیلتر را قبل از مصرف با آب خیس کرد.

طراحی

کیمکس از یک محفظه‌ی شیشه‌ای شبیه به ساعت شنی، یک گردنه‌ی قیفی، یک فیلتر کاغذی و در برخی مدل‌ها یک دستگیره‌ی چرمی یا چوبی که به دور گردنه‌ی قیفی بسته شده است تشکیل می‌شود.

 

وکیوم پات (Vacuum Pot)  

استفاده از وکیوم پات (Vacuum Pot) که گاهی نیز به اختصار وک پات (Vac Pot) نامیده می‌شود یا همان سیفون (Siphon)، یکی دیگر از شیوه‌های قدیمی برای دم کردن قهوه است. وکیوم پات به معنی قوری دارای خلاء است که بر اساس قانون انبساط و انقباض گازها عمل می‌کند. دستگاه با استفاده از فشار بخار آب و خلاء موجود درون ظرف‌ها قهوه‌ی نسبتاً تمیز و بی‌دُردی درست می‌کند. در دهه‌ی ۱۸۳۰ میلادی فردی به نام لوئف در برلین این دستگاه را اختراع کرد. استفاده از وکیوم پات تا اواسط قرن بیستم رونق بسیاری داشت اما در دهه‌ی ۱۹۷۰ در امریکا و کانادا از رونق افتاد و تنها در قرن بیست و یکم شاهد رشد دوباره‌ی آن در این نقاط دنیا بودیم. با این حال این دستگاه همواره طرفداران خود را در نقاط گوناگون دنیا از جمله سان‌فرانسیسکو داشته است.   طراحی وکیوم پات از چهار قسمت مجزا تشکیل شده است. مخزین پایینی از جنس شیشه، که در ابتدا آب را داخل آن می‌ریزیم و در انتها قهوه‌ی دم‌شده داخل آن جمع خواهد شد؛ مخزن بالایی، باز هم از جنس شیشه، که فرایند دم شدن قهوه داخل آن روی می‌دهد (که لوله‌ای نیز به آن وصل شده است و مجرایی هم در سطح پایینی‌اش قرار دارد)، یک واشر برای عایق کردن نیمی از دستگاه مقابل هوا، به طوری که وقتی قهوه در حال دم شدن در مخزن بالایی است درون مخزن پایینی خلاء برقرار باشد، یک فیلتر کاغذی، فلزی، شیشه‌ای و یا نخی. وکیوم پات‌ها اغلب در دو نوعِ کلی طراحی می‌شوند: یک نوع آن برای روی اجاق گاز یا برقی طراحی می‌شود که کف مخزن پایینی‌اش کاملاً صاف است تا بتواند روی اجاق بایستد. نوع دیگر آن خود دارای شعله‌ای در پایین مخزن‌ها می‌باشد (مثلاً دارای یک چراغ الکلی در زیر دستگاه است که باعث می‌شود حرارت آب دیرتر به نقطه‌ی دلخواه برسد).

(A)زمانی که تمام اجزاء دستگاه به یکدیگر متصل شده باشند و دستگاه نیز بر روی منبع حرارتی هم‌چون اجاق گاز قرار داشته باشد،(B)مخزن پایینی گرم می‌شود و کمی از آبِ داخل آن بخار می‌شود. حجم گازها بیشتر از مایعات است، در نتیجه بخار آب نسبت به آب در حالت مایع حجم بیشتری از مخزن را اشغال می‌کند. (C)اکنون در این مخزن مقداری بخار آب و مقداری آب در حالت مایع قرار دارد. بخار آب به علت کمبود گنجایش مخزن تمایل دارد از طریق لوله‌ای که میان مخزن پایینی و مخزن بالایی قرار گرفته است بالا برود اما آب مایع هم‌چون سدی بر سر راهش قرار دارد. در نتیجه همین آب با فشار بخار آب از لوله بالا می‌رود تا برای بخار آب جای بیشتری در مخزن پایینی باز شود.(D) آب از طریق لوله‌ی مذکور به مخزن بالایی هدایت می‌شود و در آن‌جا با پودر قهوه مخلوط می‌شود. زمانی که آب داخل مخزن پایینی بسیار کم شده باشد، بخار آب خود نیز از داخل لوله به سمت مخزن بالایی حرکت می‌کند. این امر باعث می‌شود مخزن بالایی همواره دمای ایده‌آل خود برای دم کردن قهوه (۹۰ و ۹۵ درجه) را حفظ کند. ساختار وکیوم پات به گونه‌ای‌ست که همواره مقداری آب داخل مخزن پایینی باقی بماند. وجود این مقدار آب داخل مخزن باعث می‌شود دیواره‌های شیشه‌ای آن با حرارت دیدن نشکنند زیرا حرارت به آب منتقل می‌شود و نه به دیواره‌های مخزن. اگر دستگاه را به اندازه‌ی کافی بر روی منبع حرارتی نگه داریم، دمای مخزن بالایی در نهایت به ۱۰۰ درجه خواهد رسید. این فرایند اغلب به بیشتر از ۵ دقیقه زمان احتیاج دارد. زمانی که حرارت مخزن بالایی به اندازه‌ی دلخواه رسید و آب به قدر کافی با پودر قهوه مخلوط شد، دستگاه را از روی منبع حرارتی برمی‌داریم. با پایین آمدن دما، مولکول‌های بخار آب داخل مخزن پایینی منقبض می‌شوند و در نتیجه خلائی در مخزن پایینی ایجاد می‌شود. سپس این خلاء باعث می‌شود قهوه‌ی دم‌شده در مخزن بالایی از فیلتر گذر کند و از طریق لوله به مخزن پایینی کشیده شود. در ادامه‌ی این فرایند، خلاء به وجود آمده در مخزن پایینی باعث می‌شود پودر قهوه‌ای که در مخزن بالایی باقی مانده کاملاً آب‌کش و خشک شود.

 موکا پات (Moka Pot) 

موکا پات (Moka Pot) یا قوری موکا یا قوری قهوه‌ساز اسپرسو (Stovetop Espresso Maker) یکی دیگر از دستگاه‌های مرسوم برای دم کردن قهوه است. موکا پات برای اولین بار در سال ۱۹۳۳ توسط مخترع آن، لوییجی دو پونتی (Luigi De Ponti)، و به امتیاز الفونسو بیالتی (Alfonso Bialetti)، ثبت شد. موکا پات در اروپا و در امریکای لاتین طرفداران خاص خودش را دارد. قهوه‌ی دم‌شده توسط موکا پات غلظت بالایی دارد و اندکی کرما (Crema) یا کف قهوه بر سطح آن به وجود می‌آید. البته مقدار این کف به اندازه‌ی کف تولید شده بر روی قهوه‌ی اسپرسوی دم‌شده با ماشین اسپرسو نیست و نباید تصور کرد که می‌توان با موکا پات قهوه‌ی اسپرسوی پر کف و کرم‌داری دم کرد. با این حال طرز کار موکا پات اندکی شبیه به طرز کار ماشین اسپرسو است چرا که موکا پات نیز برای استخراج طعم و بو و روغنِ موجود درون دانه‌های قهوه از فشار بخار آب استفاده می‌کند. طراحی  موکا پات از سه قسمت تشکیل شده است. مخزن زیرین دستگاه که نگهدارنده‌ی آب است و طوری ساخته شده است که هوا به داخل آن نفوذ نکند، سبد قهوه که دارای فیلتر قیفی جداگانه‌ای‌ست که انتهای آن درون مخزین نگهدارنده‌ی آب قرار دارد، و مخزن بالایی یا قوری که قهوه‌ی دم‌شده در آخر در آن‌جا جمع می‌شود و در قسمت زیرینش نیز دارای یک فیلتر جداگانه است.

ساز و کار این دستگاه بدین صورت است که آب را داخل مخزن زیرین می‌ریزیم، پودر قهوه را نیز داخل سبد قهوه می‌ریزیم و سبد را بر روی مخزن نگهدارنده‌ی آب سفت می‌کنیم، سپس قوری را نیز روی سبد قهوه جا می‌اندازیم. آن‌گاه دستگاه را بر روی اجاق گاز یا اجاق برقی قرار می‌دهیم. وقتی که آب درون مخزن زیرین به جوش آمد، هوای داخل مخزن انبساط پیدا می‌کند و از آن‌جا که مخزن در برابر هوا عایق است آب به ناچار با فشار از طریق لوله‌ی زیرین فیلتر قیفی که درون مخزن نگهدارنده‌ی آب قرار گرفته است به بالا هدایت می‌شود، سپس در آن‌جا با پودر قهوه مخلوط می‌شود و در آخر نیز با همان فشار از طریق قسمت لوله‌مانندِ فیلتر زیرین قوری به درون قوری هدایت می‌شود. دستگاه واشری دارد که کمک می‌کند فشار آب داخل مخزن نگهدارنده‌ی آب حفظ شود. هم‌چنین در قسمت پایینی دستگاه یک شیر ایمنی وجود دارد که اگر فشار داخل مخزن نگهدارنده‌ی آب زیاد شد با کشیدن آن خطر برطرف شود. البته در صورتی که فیلترهای دستگاه هر دو تمیز باشند این اتفاق رخ نخواهد داد.

ائروپرس (Aeropress)  

ائروپرس (Aeropress) یکی از جدیدترین دستگاه‌ها برای دم کردن قهوه‌ای با غلظت بالا و بدون دُرد است که مانند فرنچ پرس (French Press) با فشردن یک پیستون کار می‌کند. در سال ۲۰۰۵ توسط آلن ادلر Alan Adler، مدیر کارخانه‌ی ائروبی (Aerobie) در کالیفرنیا تولید و به دنیا عرضه شد. حین دم کردن قهوه بدین صورت، پودر قهوه تنها حدود ۱۰ تا ۱۵ ثانیه در آب خیس می‌خورد و عبور آن از فیلتر کاغذی نیز به خاطر استفاده از فشار هوا در دستگاه تنها ۲۰ ثانیه طول می‌کشد، که این دو نکته باعث می‌شوند قهوه‌ی به‌دست‌آمده تلخی زیادی نداشته باشد و طعم دانه‌های آن نسبت به قهوه‌ای که در قهوه‌ساز فیلتری-قطره‌ای دم می‌شود بیشتر استخراج شود و در نتیجه غلظت بالاتری نیز داشته باشد. قهوه‌ای که با ائروپرس دم می‌شود به آبی با درجه حرارت پایین‌تر احتیاج دارد، بنابراین برای معده ضرر کمتری دارد چرا که قدرت اسیدی آن پایین‌تر است و در نتیجه ترش‌مزگی کمتری نیز دارد. کارخانه‌ی سازنده‌ی ائروپرس ادعا می‌کند که می‌توان با استفاده از این دستگاه یک فنجان اسپرسو دم کرد، اما این ادعا کاملاً حقیقت ندارد چرا که نمی‌توان کف روی اسپرسو یا کریما را با آن به وجود آورد، با این حال به علت غلظت بالای قهوه‌ی به‌دست‌آمده توسط ائروپرس می‌توان آن را با شیر و یا کف شیر به صورت جداگانه مخلوط کرد و نوشیدنی‌های مختلفی بر پایه‌ی قهوه تهیه کرد.  طراحی ائروپرس از دو مخزن استوانه‌ای تشکیل شده است. استوانه‌ی کوچک‌تر در انتهای خود پیستونی از جنس لاستیک دارد که باعث می‌شود در داخل استوانه‌ی بزرگ‌تر جا بیفتد و آن را در مقابل هوا عایق کند.

 ساز و کار این دستگاه شبیه به ساز و کار سرنگ تزریق است. ائروپرس علاوه بر این دو مخزن استوانه‌ای که بدنه‌ی اصلی را تشکیل می‌دهند دارای یک پیمانه‌ی اندازه‌گیری، یک قاشق برای هم زدن، چندین فیلتر صفحه‌ای کاغذی و یک قیف بزرگ است. ساز و کار ائروپرس بدین صورت است که پودر قهوه را بر روی فیلتر صفحه‌ای کاغذی که داخل داخل استوانه‌ی بزرگ‌تر قرار داده‌ایم می‌ریزیم، سپس آب داغ را بر روی پودر قهوه می‌ریزیم و به مدت ۱۰ ثانیه با قاشق مخصوص هم می‌زنیم. سپس استوانه‌ی کوچک‌تر را که در انتهایش پیستونی نیز دارد در استوانه‌ی بزرگ‌تر فرو می‌بریم و قهوه را به پایین فشار می‌دهیم. قهوه‌ی دم‌شده به درون ماگ قهوه‌خوری‌مان که از پیش در زیر استوانه‌ی بزرگ‌تر قرار داده‌ایم می‌ریزد. ائروپرس و فرنچ پرس هر دو با پیستون کار می‌کنند، اما تفاوت قهوه‌ی دم‌شده توسط ائروپرس در این است که به علت استفاده از فیلتر کاغذی دُردی از خود در فنجان باقی نمی‌گذارد و هم‌چنین می‌توان از درجه‌ی آسیاب ریزتری برای دانه‌های قهوه در آن استفاده کرد و در نتیجه طعم بیشتری از آن‌ها استخراج کرد

 اسپرسو(espresso)

اسپرسو نوعی نوشیدنی قهوه‌ی بسیار غلیظ و فشرده است که حجم بسیار کمی از آن را در فنجان‌های قهوه‌خوری کوچکی که در زبان فرانسه به آن دِمی-تَس (demitasse) به معنای لغوی نیم‌فنجان می‌گویند، می‌نوشند. اولین دستگاه اسپرسو در سال ۱۸۸۴ توسط آنجلو موریوندو (Angelo Moriondo) در شهر تورین ایتالیا اختراع شد. سپس در سال ۱۹۰۱ شخصی به نام لوییجی بزرا (Luigi Bezzera) در شهر میلان ایتالیا نسخه‌ی پیشرفته‌تر این دستگاه را به ثبت رسانید که قهوه را سریع‌تر دم می‌کرد. چند سال بعد، یعنی در سال ۱۹۰۵، شرکت لا پاوونی (La Pavoni)  امتیاز این دستگاه را خرید و شروع به تولید گسترده‌ی آن در میلان کرد. ماشین‌های اسپرسو با بخار، پیستون و یا پمپ کار می‌کنند و می‌توانند نیمه‌اتوماتیک، اتوماتیک و یا تمام‌اتوماتیک باشند. با این حال ساز و کار همه‌ی آن‌ها نقاط اشتراک بسیاری دارد.

ارنستو ایلی (Ernesto Illy)، صاحب کارخانه‌ی قهوه‌سازی ایلی (Illy) در توصیف اسپرسو می‌گوید: «اسپرسوی ایتالیایی نوعی نوشیدنی چندفازه است که از دانه‌های بو داده و آسیاب‌شده‌ی قهوه به همراه آب تهیه می‌شود و در واقع از یک لایه کف به شکل «دُم یا پوست ببر» تشکیل شده است که بر روی محلولی شامل شکر، اسیدها، موادی شبیه به پروتئین و کافئین به اضافه‌ی حباب‌های گاز پراکنده و چند ماده‌ی جامد و نیز قطرات بسیار ریز روغن دیگر قرار دارد. از جمله ویژگی‌های حسّی اسپرسوی ایتالیایی که آن را از دیگر قهوه‌ها متمایز می‌کند می‌توان به غلظت بالا، عطر خوش فراوان و مزه‌ی تلخ و شیرین متعادل آن که اندکی نیز به ترش‌مزگی می‌زند و هم‌چنین ته‌مزه‌ی ماندگار و خوبی که پس از فرو دادن قهوه تا مدت‌ها بر دهان باقی می‌ماند اشاره کرد.

طراحی ساز و کار اصلی دستگاه اسپرسو بدین صورت است که اجزاء دستگاه آب داغ را با فشار از درون دانه‌های بسیار ریز قهوه عبور می‌دهند تا قهوه‌ی اسپرسوی فشرده و غلیظی بدست بیاید.

 پور اوور (Pour Over)

استفاده از شیوه ی پور اوور (Pour Over) به وسیله ی قهوه جوش قطره ای دستی (Manual Drip Brewing) یا ملیتا (Melitta) یکی از ساده ترین و ارزانترین راه های دم کردن قهوه است. این روش در سال ۱۹۰۸ توسط بانویی به نام ملیتا بنتز (Melitta Bentz) در آلمان اختراع شد و پس از آن در کافه هایی رواج پیدا کرد که تمایل داشتند با روشی ساده هر بار تنها به اندازه ی یک فنجان قهوه برای مشتریانشان دم کنند. ملیتا در واقع یک فیلتر کاغذی اختراع کرد که میشد با آن بدین روش قهوه ی غلیظ و خوش طعمی دم کرد. از مزایای دم کردن قهوه بدین روش این است که میتوانیم در همان حال که قهوه و آب با یکدیگر مخلوط میشوند و از قیف عبور میکنند خودمان با قاشق مخلوط داخل فیلتر را هم بزنیم، که این کار باعث میشود قهوه ی بهتری به دست آید. از معایب دم کردن قهوه بدین شیوه این است که قهوه خیلی زود سرد میشود و باید سرعت عمل بالایی داشته باشیم تا قهوه گرم بماند. البته میتوان قهوه را پس از آماده شدن بر روی وارمر جداگانهای گذاشت تا گرم بماند یا میتوان از ابتدا قهوه را داخل فلاسک حرارتی کوچکی دم کرد که گرما را نگه دارد. درست کردن قهوه بدین شیوه اندکی شبیه به درست کردن ماست چکیده به وسیله ی فیلتر پارچهای (یا پارچه ی توری) است.

طراحی 
برای دم کردن قهوه به صورت پور اوور تنها به چند وسیله نیاز داریم که اغلبشان به راحتی در خانه ها پیدا میشوند، یعنی یک عدد لیوان ماگ قهوه خوری، یک عدد لیوان اضافی، یک کتری برای جوش آوردن آب، یک فیلتر مقاوم قیفی و یک فیلتر قیفی سبک تر. علاوه بر اینها به یک آسیاب خوب و قهوه ی تازه بو داده شده نیز نیاز داریم. البته میتوان به جای دو فیلتر نامبرده از یک فیلتر قطره چکانی پارچه ای که مختص ملیتا است نیز استفاده کرد. همچنین میتوان به جای ماگهای قهوه خوری مرسوم از یک لیوان مخصوص پور اوور که بدان ملیتا گفته میشود و دهانه ای قیفی شکل دارد نیز استفاده کرد.

فیلتر کاغذی	کتری	قاب فیلتر یا قیف